برای ســـکوت کننــدگان و روشنفکـــــــران بعـــد از ایــــن

کوتاه برای ثبت در تاریخ:

انتخاباتی بود. برخی تحریم کردند. بیشتر شرکت کردند. کودتا شد. مردم به رای خواهی بپاخواستند اقلیتی ساکت شدند و تماشا کردند! (شاید ژست روشن فکری هم داشتند). همبستگی بزرگی میان مردم از هر رنگ و زبان و باور شکل گرفت. هر وطن دوستی از ادعاهای قدیم گذشت و ایران جدید را پایه ی دوستی قرار داد : نامش شد جنبش سبز.

در هفته ی اول که تظاهرات میلیونی بود کسی روشن فکر نبود همه مبارز بودند و موسوی قهرمان. بعد که اوضاع سخت تر شد  فانوس های خاموش بی تفاوتان و تماشاگران مبارزه ی خونین مردم با کودتاچیان سو گرفت و کم کم تبدیل شد به شمع های روشنگری و تردید در الله اکبر گفتن و ....

از دیگر سو بسیاری یا سکوت سالیان شکستند و یا ادعای قدیم فراموش کردند و با دل و جان به موج سبز پیوستند. آری فقط دیکته ی نانوشته بیست است. آنانی که امروز سکوت می کنند تا غلط نکنند و مثلا در حال رصد کردن اوضاع هستند بدانند که  اگر پیروزی کامل و زودهنگام به کام آزادی خواهان بنشیند آن ها را مزه ای نصیب نخواهد بود و اگر این پیروزی قدری به تاخیر بیافتد  تحلیل های بعد از اینشان هیچ کلاه روشن فکری ای برایشان به ارمغان نخواهد آورد. سکوت کردن و دیکته ننوشتن و بعد از دیکته ی دیگران غلط پیدا کردن فرصت طلبی و عافیت جویی و خطرناپذیری است و نه روشن فکری. همه چیز ثبت می شود و مردم دیگر فریب نخواهند خورد.

---------------------------------------------------------------
کسانی که نوشته های حرف حساب را از طریق فید خوان می گیرند لطفا نوشته ها را از طریق ایمیل به دیگران هم برسانند و یا از آن ها بخواهند که مشترک شوند.

http://harfehesaaby.blogspot.com/feeds/posts/default