بعضی وقتا که می‏بینم هیچ غلطی نمی‏تونم بکنم یاد آمریکا می‏افتم ...

می‏گویند یکی از بهترین جاهایی که می‏توان تفسیر سیاسی درست - و نه دروغین همچون گزارش‏های ۲۰:۳۰ سیمای ج.ا.- شنید تاکسی است. جایی که مردم نگاه و قضاوت خود از سیاست را در گفت‏وگویی کوتاه و بی آلایش با همسفران و راننده تاکسی در میان می‏گذارند و پاسخ می‏گیرند و پاسخ می‏دهند.

از سوی دیگر، لطیفه‏ها نیز همچون نقدی که پربها و معتبر است - که البته حتما از ریال معتبرتر است - گویای قضاوت جمعی و احساس گروهی مردم نسبت به جریان زندگی و سیاست و اقتصاد و فرهنگ است. مثلا جوک زیر تفاوت در آنچه که مردم ناچارند به حکومتیان نشان دهند و آنچه که در خلوت خانه خود می‏گویند را نشان می‏دهد.

یک نفر می‏ره نیروی انتظامی و می گه: اومدم بهتون بگم طوطیم گم شده.مامور نیروی انتظامی با تعجب می‏گه: ولی فکر نکنم ما بتوانیم طوطی شما را پیدا کنیم.یارو هم می‏گه: نه اصلاً دنبالش هم نباشین. من فقط اومدم بهتون بگم که اگر تصادفاً اونو پیدا کردین، بدونین که من با عقاید سیاسیش موافق نیستم! به هر کسی که فحش بده، نظر شخصی خودشه!

نمونه دیگر، نوشته‏ای است که یک وبلاگ نویس به عنوان لطیفه و بیانیه زیر نوشته‏ی اصلی‏اش گذاشته است و بهانه این نوشته نیز شد. حال این نوشته را در کنار واکنش مقامات ج.ا. (از جمله خوش رهبر ج.ا.) به قطع‏نامه‏ها و تحریم‏ها (که یک زمانی فقط کاغذ پاره بودند) و تهدیدها از نظر بگذرانید و نوشته کوچکترش را در سایه نمایش مسخره مثلا انتخابات بخوانید.