تلویزیون بی بی سی امروز راه اندازی شد . مسلما آن چیزی که این تلویزیون را از هر شبکه ی دیگری متمایز می کند آرشیو گسترده ی چندین دهه ای رادیویی و تلویزیونی آن است. آرشیو خبری و غیر خبری بی بی سی چنان بزرگ است که هیچ شبکه ی فارسی دیگر جز صدا و سیمای ایران (از لحاظ محتوای فارسی-ایرانی) یارای رقابت با آن را ندارد. در قسمت رویدادهای سیاسی غنای شبکه بی بی سی به آن امکان هر نوع مانوری را می دهد. در قسمت های غیر خبری شاید حتی بشود سرمایه ی بی بی سی را بزرگ تر دانست چرا که در تمام بخش های کودکان، علمی، مستند، فیلم، سریال، ورزشی، سرگرمی و تفنن و ... انبان بی بی سی چنان پر است که شاید تا سال های مدید بتواند مخاطبان فارسی زبان را راضی نگاه دارد.البته آن چیزی که از نگاه هیچ کسی پوشیده نیست این است که بی بی سی این شبکه را با هدف سیاسی راه اندازی کرده است و اتفاقا چون اهمیت و سرمایه های رسانه ای و تصویری بی بی سی از دولتیان ایران نیز پنهان نیست تندترین عکس العمل ها را به آن نشان دادند و امروز وزیر اطلاعات در اظهار نظری تند اعلام کرد که فعالیت بی بی سی را خلاف امنیت کشور می داند . این خود البته نشان می دهد که بی بی سی جای درستی انگشت گذاشته است. بدون شک تمام کسانی که از اختناق و سانسور خبری شکایت دارند از گشودن هر پنجره ی تازه ای استقبال می کنند بخصوص که تمام تلاش های اصلاح طلبان (راستی تلاشی هم کردند؟!) در به راه انداختن رسانه ی تصویری بی نتیجه ماند.
با وجود این، با شناختی که از بی بی سی دارم من گرچه حرفه ای بودنشان را می پسندم ولی غلبه ی سنگین سیاست دولتی انگلستان بر خبررسانی و خبرسازی و گزارش گری اشان را نمی پسندم. دنباله روی بی بی سی از سیاست رسمی دولت انگلستان باعث خواهد شد که مثلا اگر روابط دولتین ایران و انگلیس در زمانی خوب و یا بد باشد نوع متفاوتی از خبررسانی را شاهد باشیم. برای همین هم من گمان می کنم ورود بی بی سی به معادلات رسانه های تصویری ایران الزاما شاید به حرکت تحول خواهی ایران کمک نکند و بر پیچیدگی اوضاع داخلی ایران بیافزاید. البته نمی توان انکار کرد که به هر حال وجود غولی چون بی بی سی باعث خواهد شد تا صدا و سیمای میلی ایران که فقط به میل شمار اندکی از خودیان اداره می شود کمی به خود بیاید و دست از دروغ بافی و تحمیق بردارد و به بازبینی و اصلاح رفتارش بپردازد.
با وجود این، با شناختی که از بی بی سی دارم من گرچه حرفه ای بودنشان را می پسندم ولی غلبه ی سنگین سیاست دولتی انگلستان بر خبررسانی و خبرسازی و گزارش گری اشان را نمی پسندم. دنباله روی بی بی سی از سیاست رسمی دولت انگلستان باعث خواهد شد که مثلا اگر روابط دولتین ایران و انگلیس در زمانی خوب و یا بد باشد نوع متفاوتی از خبررسانی را شاهد باشیم. برای همین هم من گمان می کنم ورود بی بی سی به معادلات رسانه های تصویری ایران الزاما شاید به حرکت تحول خواهی ایران کمک نکند و بر پیچیدگی اوضاع داخلی ایران بیافزاید. البته نمی توان انکار کرد که به هر حال وجود غولی چون بی بی سی باعث خواهد شد تا صدا و سیمای میلی ایران که فقط به میل شمار اندکی از خودیان اداره می شود کمی به خود بیاید و دست از دروغ بافی و تحمیق بردارد و به بازبینی و اصلاح رفتارش بپردازد.
1 comments:
ArmanParian
گفت...
من فکر می کنم یکی از بهترین تبعات راه اندازی شبکه بی بی سی قدرتمندتر شدن مجموعه شبکه های فارسی زبان ماه واره است. به این معنی که امروز بسیار بیش از گذشته ماهواره می تواند مخاطبان ایرانی را از مراجعه به صدا و سیما بی نیاز کند. تا پیش از این تنها صدای آمریکا بود که در بخش سیاسی و اجتماعی برنامه های نسبتا آبرو مندی تهیه می کرد. شبکه های ایرانی موسوم به لوس آنجلسی تنها می توانند در زمینه پخش موزیک و تا حدودی فیلم ایرانی ها را راضی نگه دارند. در کل گمان می کنم با روند موجود اگر دیگر کشورهای اروپایی و حتی اسراییل هم شبکه تلویزیونی فارسی زبان دایر کنند می توان امیدوار بود که صدا و سیمای جمهوری اسلامی از منازل بخش عمده ای از ایرانیان بیرون رود.
ارسال یک نظر