ما هم کشتار مردم غزه را خرج عصبانیت از جمهوری اسلامی نکنیم

گروه زیادی انتقاد می کنند که جمهوری اسلامی مردم غزه را وجه المصالحه ی اهداف سیاسی خود کرده است و برای همین نباید احساساتی شد. و کم کم این نگاه دارد ژست روشنفکرانه هم پیدا می کند که هر کس بتواند کمتر احساساتی باشد و در برابر کشتار وحشیانه ی کودکان و زنان از خود احساس نشان ندهد عقل مدارتر است غافل از این که این نگاه هم همانقدر دارد مردم غزه را وجه المصالحه ی احساس روشن فکری و عقلانیت خود قرار می دهد و آن ها را خرج مخالفت خود با روش های ناپسند جمهوری اسلامی می کند. من در معرض صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران نیستم که احساساتی بشوم ولی نمی توانم چشمم را به روی خونریزی دیوانه وار اسراییلی ها و سکوت رضایتمندانه و گزارش های طرفدارانه ی بعضی رسانه های غربی همچون بی بی سی ببندم. همان طور که گروه های خیر و کمک کننده ی هم اکنون در زیمبابوه به بیچارگان استبداد زده و در خفقان گیر کرده کمک می کنند این عین  انسانیت است که برای بی گناهان غزه و برای سکوت 18 ماهه ی غرب در برابر اقدامات اسراییل برای به زانو در آوردن مردم غزه و پشیمان کردن آن ها از رایشان لااقل آن ها را خرج عصبانیتمان از جمهوری اسلامی نکنیم.