چرا ایرانیان خارج کشور از هم فرار می کنند؟

دلایل زیادی برای فرار کردن ایرانیان خارج از ایران از یکدیگر می شود گفت ولی من به پنج دلیل که به نظرم مهم ترند اشاره می کنم.

اول: ایرانیان همیشه محروم از آزادی و تحت نظر و نظارت چشم های دولتی و نظارتی و حراستی و بسیجی و گزینشی از ترس اینکه آن دیگری هم یکی از آن ها باشد و یا به هر دلیلی زمانی به آن ها کمک کند که علیه او پرونده ای ساخته شود و دفعه ی بعد که به ایران می رود در فرودگاه توقیف و دستگیرش کنند از ایرانیان دیگر می گریزد. حضور ایرانیان دیگر حتی اگر از آن گروه نباشند لذت آزادی را مسموم و گس می کند.

دوم: ایرانیان شدیدا قضاوت گرند (در برابر مشاهده گر و یا حداقل توصیف گر). یعنی با دیدن یک انسان دیگر اولین کاری می کنند صفات خوب و بد او را آمار گیری می کنند (البته چون خودشان را معیار خوبی می دانند!). کسانی که لذت بودن با انسان های غیر قضاوت گر (یا حداقل کمتر قضاوت گر) را چشیده باشند تحمل کسانی که مثل خودشان! قضاوت گرند برایشان بسیار سخت است چون حدس می زنند که در آن لحظه در مخیله ی هم وطنشان چه می گذرد.

سوم: ایرانی ها بسیار بازاری اند و تا سودی از دوستی یی حاصلشان نشود دوستی نمی کنند. بنابراین ترجیح می دهند انرژی اشان را صرف دوستی با یک غیر ایرانی بکنند که می تواند در پیشرفتشان در آن کشور خارجی کمکی باشد. البته اگر شما هم بتواند کمکش کنید پیشرفت کنید با شما هم دوستی می کنند.

چهارم: ایرانی ها خیلی پرتوقع هم تشریف دارند طوری که اولا توقع دارند هم وطن هایشان تمام هم و غم شان صرف حل کردن مشکلات ایشان بکنند و از طرفی اگر به یکی کمکی بکنی آن وقت همیشه پاشنه ی موبایلت را از جا در می آورد که یا بروی برایش فلان کار را بکنی و یا بهمان راهنمایی را بکنی و یا ... خلاصه این وسط تمام آنانی که اندازه نگه می دارند هم قربانی می شوند!

پنجم: ایرانی ها می ترسند ایرانی های دیگر کارشان را از آن ها بدزدند (که شاید ترسشان هم بجا باشد. آخر ایرانی ها ایرانی ها را بهتر می شناسند!)

یادک: تمام این موارد شاید اکثرا صادق باشند ولی مطلق نیستند. هستند کسانی که نه فرار می کنند و نه از دوستی ها سوء استفاده ولی به نظرم این گروه در اقلیتند.