پوپولیست تر از احمدی نژاد؟

دو سال پیش وقتی مجلس هفتم رای به تثبیت قیمت ها داد و از گران شدن بنزین جلوگیری کرد داد تمام عاقلان و مصلحان به آسمان رفت که این یک حرکت ضد اقتصادی و پوپولیستی است، که فریاد بجایی نیز بود. حالا چه شده است که امروز با افزایش قیمت بنزین و سهمیه ای شدن آن یکباره همگان داد وا مصیبتا سر داده اند که این یعنی تیر خلاص بر ملت و اقتصاد و ...

لطفا کمی منصف باشیم. مصرف دیوانه وار بنزین در ایران به چه کسی سود می رساند؟ چرا دیگران را به تعقل دعوت نمی کنیم و بیشتر بر آتش این بحران، بنزین می پاشیم؟ آیا همگان راضی اند به ادامه ی وضع سابق تا کشورهای پاکستان، افغانستان، ترکمنستان، ترکیه، آذربایجان ارمنستان بنزین ارزان ما را قاجاق کنند ؟

همجنس گرایی همان لواطی نیست

به نظر می رسد استفاده از ترکیب «همجنس بازی» بجای «همجنس گرایی» به مقدار زیادی باعث ایجاد نگرش و فهم منفی از این پدیده شده باشد. امروز اغلب «همجنس بازی» به صورت خودکار هم معنا با روابط جنسی هم جنسانه از سر هوس و تفریح فهمیده می شود. همین اختلاط نادرست باعث شده که از یک طرف همجنس گرایان بخت فهمیده شدن را از دست بدهند و از طرف دیگر لواطان هوس ران که غایت آمالشان رابطه ی جنسی است پشت نقاب حقوق بشری همجنس گرایی به هر سخیفی دست بزنند و فضای حقوقی همجنس گرایی را آلوده و مشکوک کنند.

مسلما این کوتاه نوشته قصدش دادن تعریف جامع و مانع از هیچ کدام از اینها نیست ولی به صورت کلی می توان گفت هرگاه کسی دریابد که به جنس مخالف خود احساس کشش نمی کند و در مقابل به همجنس خود چنان کششی احساس می کند که می تواند تبدیل به نوعی مشارکت در تمام امور زندگی (همچون ازدواج) شود به او همجنس گرا گفته می شود. البته در این بین طبیعی است که درجه جنسی بودن این کشش در افراد مختلف متفاوت باشد همانطور که در ازاواج های دو جنسی نیز این تفاوت دیده می شود. رابطه ی همجنس گرایانه همیشه با رضایت طرفین شکل می گیرد.

در برابر لواط گر کسی است که علاقه مند به داشتن رابطه ی جنسی با پسران کم سال است که این را اغلب از طریق اغفال، تهدید و یا تطمیع به انجام می رساند. نکته ای که شاید به وضوح نشان دهنده ی تفاوت بین لواطان و همجنس گرایان باشد این است که لواطان به راحتی با جنس مخالف هم رابطه ی جنسی برقرار می کنند و از آن لذت هم می برند اما یک همجنس گرا نمی تواند از یک رابطه ی جنسی با جنس مخالف لذت ببرد.

شق سوم هم البته، همجنس گرایانی هستند که به خاطر وحشت از لعن و نفرین جامعه به زور به زندگی با جنس مخالف ادامه می دهند و در کنارش به رابطه ی جنسی خارج از قاعده و پذیرش با همجنس هم می پردازند.

آفرین بر هر دوتاتان، آفرین!

فضای کارگری محیط و چهره ی بی ادعای هنرمند جوان در کنار زیبایی رؤیایی زن داستان همیشگی زیبا رویان دست نیافتی و خواب های هنری. راستی کدام زیباتر است هنر فرش بافی این جوان یا آن زیبارو؟

حتما روی عکس کلیک کنید تا آن را در اندازه ی بزرگ ببنید.

جاده ی دهکده ی جهانی یک طرفه نیست

اعطای لقب شوالیه گری به سلمان رشدی یک بار دیگر عصبیت ها و حساسیت های قدیم را زنده کرده و البته باعث مطرح شدن سئوالاتی جدید نیز شده است. در خوش بینانه ترین حالت باید گفت که در وضعیت پر تنش کنونی این کار بسیار بی خردانه بوده و اگر به عمد صورت گرفته باشد بسیار ستیزگرانه بوده است که گمان نمی کنم درعمل به دمکراسی و آزادی بیان کمکی بکند. اگر کشورهای جهان اول توقع رفتار مسئولانه از کشورهای جهان دوم و سوم دارند خود باید نشان بدهند که رفتار مسئولانه را بلدند و قواعد آن را رعایت می کنند.

واقعیت این است که اگر طبیعت ارتباطات و دهکده ی جهانی بودن کشورهای غربی را محق می کند که به کشورهایی همچون مصر، یمن، ایران، پاکستان، بنگلادش، ازبکستان، ترکمنستان و ... ایراد بگیرند که موازین دمکراسی را رعایت نمی کنند و آن ها را با استفاده از حربه های نظامی و اقتصادی و تکنولوژیک وادار به حرف شنوی کنند و این دخالت در امور داخلی تلقی نمی شود و عملی پیشرو و مترقیانه است آنگاه به نظرم کشورهای دیگر نیز حق دارند برای احترام به اعتقادات شهروندانشان از کشورهای غربی ساکن این دهکده ی جهانی بخواهند کسانی که به هر دلیلی مغضوب این شهروندان هستند را تکریم و تقدیس نکنند تا بی دلیل هیزم بیار تندگرایی و تندخویی نشوند و تحقیر و تحریک را دامن نزنند.