آقای خامنه ای در مقام رهبر کشور (و نه رهبر کودتای 23 خرداد!) همیشه بر این بنیان استوار بوده که مدیرانی که به فرمان ولایتی ایشان در سازمان های زیر نظرشان گمارده می شده اند تنها می توانسته اند بین هشت تا ده سال در مقام خود باقی بمانند. ظاهرا منطق مدیریتی ایشان این است که یک دوره ی چهار یا پنج ساله برای این که کسی تمام توانایی هایش را نشان بدهد و برنامه های میان مدتش را پیگیری کند کم است و هشت تا ده سال هم کافی است تا هر کس هرچه در چنته دارد رو کند و بعد از آن دیگر ماندنش در آن جایگاه بیهوده و مایه ی ایستایی و عقب ماندگی می شود.
ایشان در تمام موارد از جمله رییس قوه ی قضاییه، رییس صدا و سیما، رییس بنیاد مسضعفان و حتی فرمانده ی سپاه پاسدران این سیاست را پیش گرفته است. البته استثنائاتی هم وجود دارد ولی این روش همگانی ایشان بوده است.
حالا پرسش ساده از ایشان و ذوب شدگان این است که با چه منطق مدیریتی یی ایشان خود را محق می داند که رهبر مادام العمر این کشور بداند؟ یک سئوال بی ربط هم این است که از مجتبی خامنه ای چه خبر؟ همین.
*رسـانه شمایید: این نوشتـه را برای دیگران هم بفرستید. سبز یعنی استقامت تا بهار*
0 comments:
ارسال یک نظر