باز این چه شورش است که در خلق عالم است // باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است؟
شورش، شورش علیه یزیدیان زمان است. کسانی که زنان بی پناه را در خیابان ها می زنند و دعاخوانان کمیل را به زندان می اندازند و قاریان قران را دستگیر می کنند.
آری خلق عالم و خلق ایران همه از ظلم و ستم یزیدی به تنگ آمده اند. دیگر دل هر مومنی از این همه بی رحمی و شقاوت و فریبکاری پر زخم است.
نوحه، نوحه ی از دست رفتن دین و ایمان مردمی است که سی سال باور خود را نجیبانه تقدیم خائنان به خدا و خلق خدا کردند.
عزا، عزای از دست رفتن جان جوانان (نداها و سهراب ها و محسن ها) است. عزای از دست رفتن آیت الله آزاد اندیش منتظری است. اما عزای بزرگتر این است که مسجد ها را بر عزاداران می بندند و آن ها را می زنند و دستگیر می کنند به زندان می اندازند. عزای بزرگ، عزای گروگان گرفته شدن حسین (ع) مظلوم به دست یزیدیان زمان است.
و ماتم بزرگ، ماتم روزهای سیاه کشوری است که امروز نه آبرو دارد، نه ثروت، نه رفاه و نه دین. حسینش را دزیده اند (حسین حسین شعارشه، تجاوز افتخارشه). علی اش را پای ولایت مطلقه ی خودشان ذبح کرده اند و دعا و قران را جرم تلقی می کنند.
هموطن مومنم! حسین (ع) برای مبارزه با ستمکاری یزید جاودانه شد نه به دلیل ارث بردن امامت از پدرش علی(ع). فریاد هل من ناصر ینصرنی حسین امروز بلند تر از هر زمانی ترا می خواند تا میراثش را از چنگال غارتگران دین و ایمان در بیاوریم و آن را به دامن مومنان واقعی باز گردانیم. ظهر عاشورا امسال باید پر شکوه ترین عاشورای مومنان واقعی باشد. یا حسین.
رسانه شماییـــــــــــــــــــــــد لطفا این نوشته را برای دیگران هم بفرستید
حرف حساب ف-ی-ل-ت-ر است از دیگران بخواهید از اینجــــــــــــا مشترک شوند
0 comments:
ارسال یک نظر