دهن کجی آشکار خامنه ای به اعتراضات و درخواست مردم و کاندیداها

در دیدار اعضای ستاد چهار کاندیدا با خامنه ای نکات مهمی بود. (من فقط حدود هفت تا هشت دقیقه ی آن را دیدم)

1. اعضای ستاد کروبی هیچگاه به صورت مستقیم به او نگاه نمی کردند و عدم رضایت از چهره ی همه آن ها پیدا بود.

2. خامنه ای با بی توجهی تمام به تقلب بزرگ در انتخابات چنان وانمود کرد که گویی این نتیجه قطعی است و بارها از رییس جمهور منتخب و یا کاندیدای پیروز و کاندیدای غیر پیروز نام برد.

3. خنده های غیر طبیعی و هیستریک او که حتی با لبخند حضار هم همراهی نمی شد نشان دهنده اوج استرس و ناآرامی درونی او بود.

4. او البته نتوانست نگرانی اش از اوضاع را پنهان کند چون وقتی به نماز جمعه ی آینده اشاره کرد گفت اگر عمر و مجالی بود خواهم گفت ...

5. او گفت که کاندیداها و طرفداران آن ها نباید همدیگر را عصبانی کنند ولی همین حرف های او تمام مردم معترض را بیشتر از قبل عصبانی خواهد کرد همان طور که عصبانیت را از چهره ی نمایندگان کروبی نیز می شد خواند.

6. او بدون اشاره به شهیدان آزادی فقط به مردم معترض نام خرابکار داد (دقیقا همان لقبی که شاه به معترضان می داد). این البته تنها شباهت این دو موقعیت نیست.