تفاوت این خرداد با آن خرداد

1. دوم خرداد همان گونه ناگهانی بر سر بازندگانش فرود آمد که به آغوش برندگانش انداخته شد. برندگان دوم خرداد آمادگی، توانایی و گاهی لیاقت استفاده از سرمایه ی عظیم اجتماعی و سیاسی یی که به آن ها داده شده بود را نداشتند. به اصطلاح برندگان به نوعی پول باد آورده دست پیدا کرده بودند که تقریبا به همان طریق نیز از دست دادند. اما به نظر می رسد اگر 22 خرداد 88 به پیروزی اصلاح طلبان ختم شود چون با سختی به دست خواهد آمد و تجربه ی دوم خرداد نیز چاشنی آن است چشم انداز بهتری پیش رو باشد.

2. مردم رای دهنده بعد از دوم خرداد 76 راحتِ خیال گزیدند و کارها به دولت منتخب سپردند و با وجودی که مطالبات مدنی فراوانی داشتند مسئولیت مدنی توده ای نپذیرفتند. البته نباید از گناه دولت گذشت که زمینه ی این فعالیت مدنی را نیز به خوبی فراهم نکرد و مردم را در صحنه ی مدنی نگاه نداشت و یا از آنان که در صحنه مانده بودند به خوبی پشتیبانی نکرد. اکنون به نظر می رسد مردم بیشتر از گذشته اگاهند که اگر 22 خرداد برایشان پیروزی بیاورد باید با جان و دل از آن محافظت کنند و تدبیر و تلاش بیشترو مداومی به کار بندند.

3. تا پیش از سوم تیر 84 مردم به صورت ملموس نمی دانستند دولت اصولگرا یعنی چی و همچنین عملا نمی دانستند که رای دادن و یا رای ندادن و یا به چه کسی رای دادن چه میزان در سرنوشتشان تاثیر دارد. اما بعد از چهار سال تجربه ی احمدی نژاد گمانم  نظر عده ی زیادی تغییر کرده باشد و زمینه ی شرکت بالای رای دهندگان فراهم باشد.

4. دوم خرداد هم برای مردم و هم برای کسانی که بعد از آن در قدرت بودند تجربه ای شده است تا 22 خرداد را نه فقط به قصد حماسه آفرینی و هیجان زدگی بلکه برای ایجاد یک حرکت پیوسته و مداوم مدنی و مردم سالارانه مقصد دوم مثبت اندیشان باشد.