بالاترین را مصادره ی شخصی نکنیم

مدتی است که در بالاترین فعال نیستم ولی دلم می گیرد که چند نفر پیدا شده اند و خودشان به خودشان مسئولیت داده اند و دیگران را بازخواست می کنند؟ یک نفر خودش را مسئول سکولاریسم می داند و هر جایی می رود لینک هایی که به مذاقش نمی خورد را ناسزا باران می کند. دیگری خود را ناجی ایران می داند و هر کس لینکی بدهد که راه نجات او را توصیه نکند او را خائن و یا نفهم می خواند. یکی دیگر خود را امیر بالاترین (منظورم البته امیررضا امتیاز اول بالاترین نیست) می داند و زیر هر لینکی 10 کامنت می گذارد تا اولا بگوید لینک وقت تلف کنی بوده! بعد سرسختانه تلاش می کند کاربر را با صدها کنایه و بد و بیراه به راه راست! هدایت کند و یا آبرویشان را مثلا جلوی همه ی آدم و عالم ببرد تا ادب شوند! دیگری مدتی در خارج بوده و فیلم های هری پاتریک و دو سه و چهار را به زبان اصلی دیده و حس قهرمانی اش گل کرده و شده عین حقوق بشر و کپی رایت و فرهنگ، با لحنی چنان بزرگانه زیر لینک ها نظر می گذارد که گویی از طرف خود جورج بوش آمده تا دمکراسی را به زور تهدید و بزرگی فروشی و ابوغریب اینترنتی به مغز بالاترینی هایی که از نظر ایشان همه در نادانی و بی تمدنی به سر می برند فرو کند. بس است لطفا، بس است. حق شما یک رای است آن را بدهید و بروید. اگر از شما سئوال شد چرا چنین رای دادید بفرمایید وگرنه چرا بالاترین را تبدیل کرده اید به جایی که شما حق دارید هر کس را که خواستید تحقیرش کنید و ناباورانه خود را پشت قانون و دلچاکی برای قانون مندی پنهان کنید.

لطفا به فضای شخصی افراد احترام بگذارید. کج اندیشی را آن قدر متاع بازار نکنیم که با کنایه و نیشخند برای حذف کسانی که با بالاترین خداحافظی می کنند فاتحه ی تمسخر بخوانیم. بیاییم لطفا احترام را این قدر بی احترام نکنیم.ء