سال 57 نه موبایلی وجود داشت و نه اینترنت

سال 57 هم همه را از ساواک و نیروی مخوفش می ترساندند.

سال 57 هم خیابان ها را پر تانک کرده بودند.

سال 57 هم تیر هوایی و گاز اشک آور می زدند. 

سال 57 هم به سوی مردم تیر اندازی کردند.. 

سال 57 هم به مردم خرابکار می گفتند (انچه که امروز می گویند اراذل و اوباش). 

سال 57 هم شاه خود را ژاندارم منطقه می دانست و سرمست قدرت بود. 

سال 57 هم دیگر برای اصلاح دیر شده بود و صدای انقلاب دیر شنیده شد. 

سال 57 هم سلاح شب مردم الله اکبر پشت بام ها بود. 

سال 57 هم سربازان ملت به مردم پیوستند. 

سال 57 هم سرکوبگران عاقبتی تلخ داشتند.

سال پنجاه هفت که مردم انقلاب کردند تنها منبع خبرشان دست بدست کردن اعلامیه ها در روز و گوش دادن به اخبار رادیوهای خارجی در شب بود. نه اینترنتی وجود داشت و نه موبایل و پیامکی. بنابراین نه مردم باید از قطع شدن و نبود این ها نگران باشد و نه دولت تقلب و دروغ باید امید داشته باشد که به این ترتیب می تواند سدی در برابر جنبش مردم ایجاد کند