هر رفتار ایرانی را که ببینید پرتوقعی (آرمان گرایی، حداکثرطلبی، زیاده خواهی) شالوده ی عمده ی آن را تشکیل می دهد.
1. گذشته پرستیم چون گمان می کنیم همچنان باید امپراتوری داری بکنیم و به جای آمریکا خودمان ابرقدرت باشیم و حالا که نیستم گذشته را در آغوش می گیریم و توقع داریم دیگران هم همچنان کنند.
2. اگر خوابزده و رویایی و کمی تا قسمتی ماخولیا هستیم برای این است که گمان می کنیم با شعر و شعار و شیشکی در کردن برای دیگران تا همین ده سال آینده قدرت برتر دنیا می شویم . الکی نیست که بزرگراه امام زمان درست کرده ایم یا پشت سر هم داد می زنیم که «هنر نزد ایرانیان است و بس»!
3. اگر عجولیم برای این است که می خواهیم همه چیز خارج از راه معقولش به ما برسد چون ما خیلی زرنگیم!
4. اگر فکر می کنیم مظلومیم و همه ی دنیا به ما دارد ظلم می کند برای این است که پر توقع و متوهم بار آمده ایم و هیتلر مابانه گمان می کنیم ایرانیان بهترینند و باید بر جهان حکومت کنند حالا که اینطور نیست پس ما مظلوم هستیم و دیگران ظالم.
5. اگر ملتی بدون اعتماد به نفس شده ایم برای این است که همیشه آرمان های دست نیافتنی برایمان چیده اند که هیچگاه عموم مردم به آن نخواهند رسید، حال این آرمان ها می خواهد روحانی باشد یا جسمانی. مثلا احمدی نژاد می خواهد حکومت علی را پیاده کند! و من هم اگر هنگام تنهایی و سرخوردگی سرم را در چاه نکنم و با چاه درد دل نکنم شیعه ی خوبی نیستم!
6. اگر مردم هجوم گر و ناراستی هستیم برای این است که خود را محق بهترین ها می دانیم (دلیلش را خودتان کشف کنید). از نظر ما هر کس زرنگتر باشد و بهتر بتواند سر بقیه را کلاه بگذارد دارای بهره هوشی بالایی است و نه کسی که در آرامش زندگی می کند با هوشمندی راه های درست پیشرفت و رقابت را پیدا می کند. برای همین است که همه ی ما عاشق تئوری توطئه هستیم: خودمان با حداکثر توان همیشه در حال زرنگی بازی هستیم و گمان می کنیم همه هم همین گونه اند. پس به جای صرف وقت برای کارهای مثبت بیشتر وقتمان را برای گارد گرفتن و پاتک زدن و متمرکز شدن روی دیگران خرج می کنیم.
7. اگر کسی وظایفش را در هیچ جا درست انجام نمی دهد برای این است که ما بلد نیستیم مثل آدم کار کنیم یا باید ایثار کنیم یا باید دلقکانه از زیر کار در برویم.
....
(مطمئنم این لیست همچنان ادامه دارد. تنهای شماری را گفتم تا کمی جلوی خودمان را بگیریم.)ء
1. گذشته پرستیم چون گمان می کنیم همچنان باید امپراتوری داری بکنیم و به جای آمریکا خودمان ابرقدرت باشیم و حالا که نیستم گذشته را در آغوش می گیریم و توقع داریم دیگران هم همچنان کنند.
2. اگر خوابزده و رویایی و کمی تا قسمتی ماخولیا هستیم برای این است که گمان می کنیم با شعر و شعار و شیشکی در کردن برای دیگران تا همین ده سال آینده قدرت برتر دنیا می شویم . الکی نیست که بزرگراه امام زمان درست کرده ایم یا پشت سر هم داد می زنیم که «هنر نزد ایرانیان است و بس»!
3. اگر عجولیم برای این است که می خواهیم همه چیز خارج از راه معقولش به ما برسد چون ما خیلی زرنگیم!
4. اگر فکر می کنیم مظلومیم و همه ی دنیا به ما دارد ظلم می کند برای این است که پر توقع و متوهم بار آمده ایم و هیتلر مابانه گمان می کنیم ایرانیان بهترینند و باید بر جهان حکومت کنند حالا که اینطور نیست پس ما مظلوم هستیم و دیگران ظالم.
5. اگر ملتی بدون اعتماد به نفس شده ایم برای این است که همیشه آرمان های دست نیافتنی برایمان چیده اند که هیچگاه عموم مردم به آن نخواهند رسید، حال این آرمان ها می خواهد روحانی باشد یا جسمانی. مثلا احمدی نژاد می خواهد حکومت علی را پیاده کند! و من هم اگر هنگام تنهایی و سرخوردگی سرم را در چاه نکنم و با چاه درد دل نکنم شیعه ی خوبی نیستم!
6. اگر مردم هجوم گر و ناراستی هستیم برای این است که خود را محق بهترین ها می دانیم (دلیلش را خودتان کشف کنید). از نظر ما هر کس زرنگتر باشد و بهتر بتواند سر بقیه را کلاه بگذارد دارای بهره هوشی بالایی است و نه کسی که در آرامش زندگی می کند با هوشمندی راه های درست پیشرفت و رقابت را پیدا می کند. برای همین است که همه ی ما عاشق تئوری توطئه هستیم: خودمان با حداکثر توان همیشه در حال زرنگی بازی هستیم و گمان می کنیم همه هم همین گونه اند. پس به جای صرف وقت برای کارهای مثبت بیشتر وقتمان را برای گارد گرفتن و پاتک زدن و متمرکز شدن روی دیگران خرج می کنیم.
7. اگر کسی وظایفش را در هیچ جا درست انجام نمی دهد برای این است که ما بلد نیستیم مثل آدم کار کنیم یا باید ایثار کنیم یا باید دلقکانه از زیر کار در برویم.
....
(مطمئنم این لیست همچنان ادامه دارد. تنهای شماری را گفتم تا کمی جلوی خودمان را بگیریم.)ء
2 comments:
ناشناس
گفت...
با سلام.
به نقدت در مورد جامعه ی ایران باید زود خواهی رو هم اضافه می کردید
لذت بردم از این همه واقع بینی.
human being
گفت...
چقدر خوب دیده ای... و به خاطر این جمله من دربرابر این نوشته ات و حتی خودت سر تعظیم فرو می آورم:0
همه ی ما عاشق تئوری توطئه هستیم: خودمان با حداکثر توان همیشه در حال زرنگی بازی هستیم و گمان می کنیم همه هم همین گونه اند.0
و این پارانویای جمعی چه روح هایی را می کشد و جه روح هایی را به انزوا می کشاند... می دانم می دانم...0
ارسال یک نظر