دیگ (بالاترین): دیکتاتوری اقلیت یا دیکتاتوری اکثریت یا هیچکدام؟

تابحال بارها مطرح شده است که بالاترین سیستمی است که به دیکتاتوری اکثریت دامن می زند ولی جز به کنایه کمتر گفته شده که شاید داستان از آن هم بدتر باشد و دیکتاتوری سایت های شبیه بالاترین و دیگ در واقع به نوعی دیکتاتوری اقلیت باشد. شاید هم بشود جور دیگری به آن نگاه کرد.

این نوشته در باره دیگ است و من بخش هایی از آن را ترجمه می کنم. گمانم مبنای کلی این نوشته و یافته هایش (البته نه دقیقا با همان آمار و ارقام) در باره ی بالاترین هم صادق باشد.

حقیقت بزرگ: ۱۰۰ کاربر اول دیگ ۵۶٪ محتوای صفحه ی اول دیگ را تعیین می‌کنند. وقتی از دیگ صحبت می‌شود چنین گمان می شود که لینک‌های صفحه ی اول دیگ نماینده ی خیل بزرگی از کاربران اینترنتی است و در نتیجه در خور اعتنا و توجه. اما ارقام چیز دیگری می‌گویند:

20% لینک های داغ صفحه ی اول را متعلق است به گروه مشخصی از 20 کاربران دیگ. بسیاری از این کابران برتر بصورت متوسط از محبوبیتی 30% برخوردارند. به این معنی که از هر سه لینک آنها حتما یکی از لینک ها به صفحه ی اول می رسد. البته دو کاربر هم محبوبیت بالای 60% دارند.ء

(خلاصه و ترجمه):

خلاصه آنکه دیگ نشاندهنده ی آرای گروه بزرگی از کاربران نیست که نشانگر باورهای گروه کم شماری از کاربران است. برخی از کاربران قدیمی تر دیگ با تشکیل گروه های دوستی باعث می شوند که لینک هایشان از ابتدا بهتر دیده بشود. البته همین داستان در باره ی دلیشس (خوشمزه) و ریدیت هم صادق است.ء

آیا بالاترین هم همینگونه است؟ آیا این بد است؟

(بحثی هم بین برخی از کاربران در پایین آن لینک در گرفته که می توانید بخوانید)ء